برنامه قطب جنوب پاکستان یک برنامه تحقیقاتی از وزارت علوم و فناوری (MoST) است که نماینده دولت پاکستان در قاره قطب جنوب می باشد.
این برنامه، تحقیقات علمی و پشتیبانی عملیاتی را در منطقه هماهنگ می کند و بودجه آن توسط بنیاد علمی پاکستان و وزارت علوم و فناوری تأمین می شود. در حال حاضر، برنامه قطب جنوب پاکستان دو ایستگاه قطبی در منطقه را حفظ و کنترل می کند: ایستگاه قطب جنوب جناح (JNS) و سلول تحقیقات قطبی (PRC) که توسط موسسه ملی اقیانوس شناسی برای هماهنگی کلیه فعالیت های مرتبط با قطب جنوب ایجاد شده است.
نگاهی بر تاریخچه فعالیت برنامه قطب جنوب پاکستان
برنامه قطب جنوب توسط موسسه ملی اقیانوس شناسی و با پشتیبانی کامل بخش مهندسی سلاح های دریایی نیروی دریایی پاکستان (NWED) راه اندازی شد. در سال 1991، نخست وزیر نواز شریف این برنامه را تحت هدایت نیروی دریایی تاسیس کرد. در 15 ژوئن 1992، پاکستان به عضو کمیته علمی کمیته تحقیقات قطب جنوب تبدیل شد. در ژانویه 1991، پاکستان اولین تیم خود را به قطب جنوب بزرگ تحت نظارت موسسه ملی اقیانوس شناسی (NIO) اعزام کرد. امکانات به سرعت در منطقه ایجاد شد و ایستگاه قطب جنوب جناح (JNS) به بهره برداری رسید. این ایستگاه، یک ایستگاه بدون سرنشین را در خود جای داده است که از طریق آن داده ها از طریق سیستم ماهواره ای Argos به پاکستان منتقل می شوند.
در سال 2001، ماهواره بدر بی، پس از راه اندازی توسط SUPARCO به این ایستگاه متصل شد. در سال 2006، نیز پاکستان موسسه ملی تحقیقات قطبی اقیانوس شناسی را تأسیس کرد. تعدادی از سازمان های ملی در فعالیت های قطب جنوب مشارکت دارند و در برنامه قطب جنوب پاکستان شرکت کننده فعال هستند.
داده های هر دو ایستگاه از طریق ماهواره بدر بی، به پاکستان منتقل می شود. با این حال، سیستم جدید ماهواره ای سنجش از دور پاکستان در اواخر سال 2011 به جای برنامه سیستم ماهواره ای بدر راه اندازی شد.
گفتنی است در حال حاضر پاکستان تصمیم گرفته است این برنامه را با جدیت بیشتر با همکاری آرژانتین مجدد از سر بگیرد.